Długotrwałe przemęczenie, czyli zespół przewlekłego zmęczenia – przyczyny i objawy.

Długotrwałe przemęczenie może zwiastować różnorodne schorzenia. Czasem pacjent nie mówi na wizycie lekarskiej o zmęczeniu, określa je bowiem jaki znużenie, bark sił, apatię lub wyczerpanie. Ważne jest przy tym upewnienie się, że poczucie zmęczenia nie ma związku z nadmierną aktywnością fizyczną, wówczas bowiem jest objawem fizjologicznym sygnalizującym konieczność odpoczynku, po którym zmęczenie ustępuje.

O przedłużającym się zmęczeniu mówimy wówczas, gdy przez ponad dwa tygodnie odczuwamy nadmierne znużenie, utrudniające wykonywanie codziennych czynności, któremu towarzysza ból głowy, zaburzenia snu, dolegliwości ze strony mięśni i stawów.

Najczęstszą przyczyną długotrwałego przemęczenia jest wyczerpanie psychiczne związane z napięciem wewnętrznym-stresem, pracoholizmem, wypaleniem zawodowym, stanem lekowym lub depresją. Należy zawsze jednak pamiętać o innych przyczynach przemęczenia, które mogą współistnieć z niekorzystnymi stanami psychicznymi.

Kolejną wyraźną przyczyną długotrwałego przemęczenia są zaburzenia oddychania podczas snu, znane jako zespół bezdechu. Choroba ta występuje we wszystkich grupach wiekowych i obu płci, jednak najczęściej dotyczy mężczyzn w średnim wieku. Według statystyk co dziesiąty dojrzały mężczyzna cierpi na bezdech senny. W tym przypadku ważną informacją jest chrapanie podczas snu oraz uczucie senności w ciągu dnia.

Długotrwałe przemęczenie może być także objawem licznych chorób związanych z min. Z: niedokrwistością, zaburzeniami pracy gruczołów wydzielania wewnętrznego np. niedoczynność tarczycy, zaburzeniami metabolicznymi, np.. cukrzycą, otyłością, niedoborem potasu i , magnezu, niewydolnością krążenia, nowotworami, chorobami układu mięśniowo-szkieletowego, przebytymi chorobami zakaźnymi np. grypą lub mononukleozą zakaźna, ubocznym działaniem leków lub używek np. takich jak alkohol, nikotyna, leki przeciwbólowe, nasercowe, przeciwwymiotne, antyhistaminowe, antykoncepcyjne.

Zmęczenie może być także pierwszym objawem ciąży, a także ,może zwiastować nadchodzącą menopauzę. Skoro tak wiele różnych chorób może dawać wspólne objawy, jakim jest uczucie długotrwałego przemęczenia, lekarz potrzebuje bardzo wielu informacji od pacjenta m.in. na temat zaburzeń snu, zmian ciężaru ciała, umiejętności radzenia sobie z problemami, aktywności seksualnej, zażywania leków i używek, lęków fobii, różnych dolegliwości cielesnych, pracy zawodowej, menopauzy.

Nie zawsze jednak na podstawie wywiadu i badania fizykalnego można stwierdzić, jaka jest przyczyna długotrwałego przemęczenia. Wówczas pomocne są badania dodatkowe. Ich zakres jest dość szeroki – od rutynowych badań krwi i moczu, poprzez EKG, RTG klatki piersiowej, spirometrię, EKG 24-godzinne metodą Holtera, ,markery nowotworowe, po badanie polisomnograficzne wykonane w czasie snu w celu zdiagnozowania bezdechu sennego lub inne, których wykonanie sugeruje stan pacjenta. Gdy dominują objawy psychiczne lęk , depresja, wskazana jest konsultacja psychiatryczna.

Nieprawidłowe wyniki badań dodatkowych pozwalają na wykrycie stanów chorobowych odpowiedzialnych za długotrwałe przemęczenie. Dla poprawy samopoczucia konieczne wówczas staje się leczenie ukierunkowane na wykrytą chorobę lub choroby.

Charakterystyczne dla zespołu długotrwałego przemęczenia jest to , że osoba zmęczona ogranicza swoja aktywność fizyczną/życiową co najmniej o połowę i nie można u niej stwierdzić przyczyny zmęczenia.

O rozpoznaniu zespołu przewlekłego przemęczenia jako choroby można mówić dopiero wtedy, gdy wyniki badań dodatkowych są w normie, przy czym zmęczenia nawraca lub utrzymuje się u pacjenta przez co najmniej sześć miesięcy.

W trakcie leczenia zespołu przewlekłego zmęczenia pacjenci wymagają dużo zrozumienia i wsparcia, ponieważ często osoby te traktowane są jako „wiecznie zmęczeni” hipochondrycy lub neurastenicy. Przed wszystkim należy wyjaśnić pacjentowi , że jest chory, ale przyczyna choroby jest nieznana i że wyniki badań dodatkowych są w normie, co oznacza że mimo zmęczenia jego organizm funkcjonuje dobrze.

Trzeba też upewnić pacjenta, że choroba ta będzie powoli mijać, często samoistnie i pacjent odzyska dobre samopoczucie. Konieczna jest jednak zmiana tryby życia. Ważny jest regularny odpoczynek, ograniczenie stresów i napięć, podjęcie regularnych ćwiczeń fizycznych, unikanie dalekich podróży. Jeśli pacjent skarży się na bóle lub objawy depresji, można włączyć leczenie przeciwbólowe lub przeciwdepresyjne. Ważnym elementem leczenia jest wsparcie psychiczne.

Leczenie zespołu przewlekłego zmęczenia może trwać nawet do 2,5 roku, ale warto podjąć, bo większość osób powraca do zdrowia i może znów cieszyć się życiem.

Źródło Poradnik Dbam o zdrowie Lek. Ewa Pakuła-Kmieciak

Od krajowych strategii do lokalnych działań. Rolnictwo w obliczu zmian klimatu

Zmiany klimatu w coraz większym stopniu wpływają na rolnictwo – sektor, który z jednej strony odpowiada za bezpieczeństwo żywnościowe, a…

Długotrwałe przemęczenie, czyli zespół przewlekłego zmęczenia – przyczyny i objawy.

Tagi

ZDROWIE