Bardzo często chorzy nie wiedzą, że zmiana wywołana jaskrą zajęła ich oko i systematycznie powiększa się. Pola widzenia obu oczu nakładają się i wzajemnie uzupełniają, przez co osoba może być zupełnie nieświadoma choroby. Przyjmuje się, że jaskra dotyczy głównie osób starszych. Jednak młodzi ludzie mogą mieć już pierwsze objawy, które są „zauważalne” dopiero w bardziej zaawansowanym stadium chorobowym.

Diagnoza rozpoznania następuje, gdy lekarz wychwyci typowe dla choroby zmiany  w wyglądzie nerwu wzrokowego oraz stwierdzi się charakterystyczne ubytki w polu widzenia. Aby mieć pewność co do stadium choroby, stosuje się badanie dna oka. Ocenia się tarczę nerwu wzrokowego, wykonuje się badanie obrazowe oceniające nerw wzrokowy i warstwy włókien nerwowych.

Dodatkowo program komputerowy, który jest dostosowany do badania jaskry, sprawdza pole widzenia pacjenta. Dokonuje się pomiaru ciśnieni wewnątrz gałkowego. Do rozpoznania specyficznych odmian jaskry wykorzystuje się gonioskopowe badanie kąta przesączania oraz badanie obrazowe przedniego odcinka oka.

Na ten moment jedynym środkiem, który jest w stanie powstrzymać postęp zmian chorobowych jest obniżenie ciśnienia wewnątrz gałkowego wywołanego jaskrą. Leczenie i zabiegi dodatkowe, jak np. zabiegowa korekta konfiguracji kąta, są dobierane indywidualnie do typu zamknięcia rozpoznanego na podstawie powyższych badań. Jeżeli chodzi o środki farmakologiczne, to najczęściej stosuje się leki przeciwjaskrowe w postaci kropli do oczu.