Apiterapia to nic innego jak leczenie produktami pszczelimi. Do takich produktów zaliczamy jad pszczeli, propolis (kit pszczeli), mleczko pszczele, miód, pyłek kwiatowy.

Apiterapia – mleczko pszczele.

Mleczko pszczele i jego właściwości:

Mleczko pszczele to bogate źródło witam, oraz mikro jak i makroelementów. W mleczku pszczelim znajduje się także kwas foliowy, witamina B1, B2, B6, B12, H w niewielkich ilościach witamina C.

W mleczku pszczelim dodatkowo znajdują się witaminy rozpuszczalne w tłuszczach czyli witamina A, D, E, K jak również liczne składniki mineralne  jak: żelazo, wapń, mangan, nikiel, krzem, kobalt, chrom, bizmut, arsen, sód, potas, glin, cynk, miedź, magnez, siarka, fosfor, chlor, brom.

Mleczko pszczele należy przechowywać w niskiej temperaturze, dobrym konserwantem mleczka pszczelego jest alkohol 40% etylowy oraz miód. Za korzystne dla diety jest spożywanie mleczka pszczelego o 2% stężeniu  z miodem lub ziołomiodem. Mleczko pszczele można poddać procesowi liofilizacji, który pozwala przechowywać mleczko pszczele nawet przez 5 lat.

Mleczko pszczele  – działanie lecznicze:

Mleczko pszczele jest produktem wykazującym w równym stopniu właściwości odżywcze, biotyczne i immunorekonstruujące. Właściwości odżywcze mleczka pszczelego uzasadnia bogactwo zawartych w nim substancji białkowych, łatwo przyswajalnych węglowodanów, witamin, makro i mikorelementów oraz różnych substancji czynnych biologicznie.

W wieloośrodkowych badaniach klinicznych wykazano, że kuracja mleczkiem pszczelim korzystnie wpływa na stan tętnic w miażdżycy oraz normalizuje ciśnienie krwi. Zadowalające wyniki uzyskano w leczeniu preparatami z mleczka pszczelego, schorzeń obwodowych naczyń krwionośnych, takich jak zapalenie żył, zapalenie zarostowo-zakrzepowe, żylaki podudzi, żylaki odbytu. Interesujące są obserwacje dotyczące wpływu mleczka pszczelego na ośrodkowy układ nerwowy.

Obecny w tym produkcie kwas aminomasłowy, bierze udział w transmisji impulsów nerwowych. Mleczko pszczele działa przeciwbakteryjnie na różne szczepy Gram+ i Gram -. Stwierdzono również hamujący wpływ mleczka pszczelego na rozwój Candida albicans I Aspergillus Niger – drożdżaków i pleśni patogennych dla człowieka.

Działanie przeciwdrobnoustrojowe mleczka pszczelego wykazano także w odniesieniu do wirusa opryszczki Herpes simplex i grypy typu A i B, oraz pełzaka czerwonki.

Do grupy schorzeń wewnętrznych często leczonych za pomocą mleczka pszczelego należy choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy. Mleczko pszczele podaje się w takich przypadkach jako środek wspomagających obok ogólnie stosowanych leków.

Mleczko pszczele zastosowano w leczeniu stanów zapalnych wątroby i pęcherzyka żółciowego. Wykazuje ono wyraźne działanie ochraniające tkankę wątrobową przed substancjami toksycznymi, a także zapobiega powstawaniu marskości wątroby. Poza tym mleczko pszczele stosuje się z powodzeniem w stanach zapalnych leczenia trzustki oraz w przewlekłej niewydolności nerek.

Stwierdzono także działanie moczopędne mleczka pszczelego, co jest szczególnie pomocne przy leczeniu otyłości. W schorzeniach układu oddechowego częściej mleczko pszczele jest stosowane  do leczenia egzogennych postaci astmy oskrzelowej, stanów zapalnych oskrzeli. Mleczko pszczele jest polecane przy gruźlicy płuc, zwłaszcza w okresie rekonwalescencji.

Dzięki temu że mleczko pszczele zawiera tłuszcze, cukry, kompleks witamin i biopierwiastki, dodaje się je do leczniczych maści i stosuje w celu odnowy skóry. Mleczko pszczele wspomaga leczenie trudno gojących się ran, w tym ran oparzeniowych i odleżyn a także schorzenia jak łojotok skóry twarzy, egzemy łojotokowe, toczeń rumieniowaty oraz liszaje rąk i nóg.

Stosowanie mleczka pszczelego w postaci maści, połączone z przyjmowaniem tego produktu pszczelego drogą doustną prowadzi w dość krótkim czasie do ustąpienia powyższych dolegliwości.

Mleczko pszczele bardzo dobrze sprawdza się przy leczeniu chorób wieku starczego:

– zespoły mózgowe ( zaburzenia krążenia, miażdżycy naczyń mózgowych )

– zaburzenia układu nerwowego

– choroby serca i naczyń ( niedociśnienie i nadciśnienie tętnicze, zakrzepowe zapalenie żył)

– choroby kości ( osteoporoza, złamania )

– choroby przewodu pokarmowego ( wrzody żołądka i dwunastnicy)

– zaburzenia w odżywianiu

– nietrzymanie moczu

– stany osłabienia po chorobach zakaźnych i operacjach.

Źródło Czasopismo ekologiczne Zdrowie i Apiterapia.